Amandelen uit Alicante

Amandelspecialist Eduardo Llop wacht Geert Van de Voorde en Christophe De Brauwer op. Eerst wat broodnodige uitleg, alvorens de boomgaard in te trekken.

Eduardo: “De amandelboom lijkt wat op een perziken-, pruimen- of abrikozenboom. Ze kunnen tot zeven à tien meter hoog worden en komen in 2 varianten."

"De ene heeft bittere amandelen, perfect om amandelolie mee te maken. Die gebruik je als smaakstof of doet dienst als ingrediënt in cosmetica. Maar hier in Alicante proberen de boeren enkel de zoete variant te telen. Die eet je gepeld uit het vuistje of gebruik je in allerlei gerechten. Hier in Spanje wordt er ‘turron’ mee gemaakt, een soort van nougat boordevol amandelen. Een Kerstmis zonder ‘turron’ is geen Kerstmis!"

Eduardo: “Onze eerste stop is coöperatieve Mañan S.C. De meeste amandelboeren zijn lid van zo'n coöperatieve. Dat heeft heel wat voordelen. Zo krijgen ze bij het planten van de bomen hulp van ingenieurs. Die monitoren de teelt en bepalen welke soort ze moeten planten.

De boeren planten de amandelbomen in rijen met ongeveer 8 tot 10 meter tussen, zo kan de tractor goed manoeuvreren in de boomgaard. Na 3 tot 4 jaar kunnen de boeren de eerste amandelen oogsten. Het duurt nog zo’n 3 tot 4 jaar vooraleer de boom echt op volle toeren amandelen produceert.

Meer en meer boeren maken gebruik van een irrigatiesysteem. Hun productie ligt dan 7 tot 8 keer hoger.”

Na onze stop bij Mañan S.C. trekken we naar Almendras de la Mancha S.A. van de broers Diego en Luis Piñero. Zij kraken de noten, sorteren en verpakken ze.

Eduardo: “Wanneer de amandelen een tijdje gedroogd hebben – het vochtpercentage moet minder dan 8 procent zijn, is het tijd om ze te kraken, sorteren en verpakken."

"Nadat ze gekraakt zijn, komen de amandelnoten tevoorschijn. De noot heeft dan nog een bruin vliesje. Je kan de noten zo eten. Voor culinaire toepassingen zijn soms witte amandelen nodig. Die bekom je door de amandel met het vliesje rond te bewerken met stoom. Het vliesje komt zo los van de amandel, waardoor het witte vruchtvlees zichtbaar wordt."

“De boeren brengen hun oogst bij de coöperatieve binnen. Na het lossen van de vracht, testen ze de amandelen. De verantwoordelijke van de coöperatieve selecteert willekeurig 250 g amandelen, breekt ze met een hamer open en test de kwaliteit. Die 250 g amandelen bepaalt hoeveel de boer voor zijn oogst krijgt.”